Węże strażackie i ich ogromne znaczenie w pożarnictwie - krótka historia powstania

Węże pożarnicze służą głównie do podawania wody bądź wodnych roztworów gaśniczych od źródła ich czerpania do miejsca pożaru. Pierwsze węże strażackie wyprodukowane w 1558 r. w Augsburgu były zrobione ze skóry; szyte lub nitowane, odznaczały się wysoką wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne. Ponad sto lat później, w 1672 roku Jak Van Heyde wyprodukował pierwsze węże z włókna żaglowego, jednak dzisiejszy kształt węży zawdzięcza się J.C. Beckowi z Lipska, który po raz pierwszy utkał wąż pożarniczy z przędzy. Pierwsze węże, które nie zawierały szwów, powstały w XIX wieku w Saksonii, zaś węże gumowe zaprezentowano 80 lat później, w Dzień Niemieckiej Straży Pożarnej w Lipsku. Wraz z rozwojem technologicznym, zaczęto produkować węże z tworzyw sztucznych – obecnie produkuje się taśmy wężowe na węże pożarnicze wykonane z włókniny, do których wprowadzana jest wykładzina wykonana z tworzywa plastycznego PCV. Elementy łączą się ze sobą na stałe i są gotowe do licznych akcji strażackich.

Rodzaje węży pożarniczych ze względu na ich konstrukcję

Współcześnie węże strażackie klasyfikowane są ze względu na swoją konstrukcję. Tym oto sposobem możemy wymienić trzy główne grupy węży, które po dziś dzień są używane w pożarnictwie. Są to:

         węże wykładzinowe - ich ścianki wykonane są z przędzy naturalnej lub sztucznej (bądź ich mieszaniny), wyłożone dla uszczelnienia i zmniejszenia oporów przepływów gumową wykładziną, są jednymi z najpopularniejszych węży stosowanych przez jednostki strażackie;

        węże wykładzinowe z okładziną - ścianki są tkane z przędzy naturalnej lub sztucznej nasiąkliwej, z wykładziną powstałą z gumy bądź innego tworzywa plastycznego; na zewnątrz pokrywa je substancja plastyczna, którą najczęściej jest gumowa okładzina;

         węże parciane - cechą charakterystyczną tego rodzaju węży są ścianki tkane z przędzy naturalnej, nasiąkliwej, która po spęcznieniu przez działanie cieczy zapewnia im wysoką szczelność.

Nie jest to jedyny podział, jaki dokonuje się w przypadku węży strażackich. Istotne jest też ich przeznaczenie – tu rozróżnia się dwa typy węży: H i W. Pierwszy typ dotyczy hydrantów, drugi zaś motopomp i autopomp. Również średnica wewnętrzna jest elementem, który dzieli między sobą węże tłoczone. Dziś wyróżniamy:

       W 52 – węże pożarnicze o średnicy wewnętrznej 52 mm;
       W 75 – węże pożarnicze o średnicy wewnętrznej 75 mm;
       W 110 – węże pożarnicze o średnicy wewnętrznej 110 mm.

To nie koniec. Węże strażackie różnią się między sobą łącznikami. Skrót ŁA oznacza węże z łącznikami ze stopów aluminium, ŁM z łącznikami ze stopów między, natomiast węże w kategorii B nie posiadają żadnych łączników.

Najważniejsza cecha węży strażackich? Ich jakość!

Węże tłoczone muszą być produktami najwyższej jakości - tylko solidne wykonanie jest w stanie zapewnić skuteczność działania i bezpieczeństwo. Wśród głównych cech idealnego węża strażackiego wymienia się między innymi łatwość w zwijaniu, a także odporność na działanie warunków atmosferycznych. W sklepie MiDaTech znajdują się węże strażackie, które prócz wykonania ze sztucznych włókien, są dodatkowe wzmocnione od wewnątrz tworzywem PCV, co czyni je funkcjonalnymi nie tylko dla strażaków, lecz również rolników, którzy używają ich jako węże do nawadniania. Idealne węże tłoczone cechują się lekkością i elastycznością, dzięki czemu są bardzo łatwe w użytkowaniu. Bardzo ważne jest, by używać węży w zgodzie z ich przeznaczeniem - tylko tak można być pewnym co do ich bezpieczeństwa.