Piękno i siła zamknięte w kadrze

Piękno, siłę, zwinność i waleczność orła przedniego uchwycił pracownik Biebrzańskiego Parku Narodowego i „zamknął” w kadrze. Ptak dał „przyłapać” się podczas posiłku. Taka szansa zdarza się rzadko. Oto jeden z najrzadszych ptaków z bliska.

Orzeł przedni należy do naszych najrzadszych ptaków. Jego populację szacuje się w Polsce na około 35 par lęgowych. W Dolinie Biebrzy ostatnie lęgi tego gatunku odnotowano w latach osiemdziesiątych. Obecnie niewielka szansa spotkania orła przedniego u nas, jest właśnie teraz, zimą.

Jak opisuje Piotr Tałałaj z Biebrzańskiego Parku Narodowego - piękno orła najbardziej uwidacznia się w pełnym słońcu, kiedy jego pióra mienią się miedzianym i złocistym kolorem. Nic dziwnego, że w wielu językach nazywany jest „złotym orłem”. Młode osobniki, co prawda posiadają kontrastowe „białe spodnie”, ale po pięciu latach, kiedy dorosną, stają się dostojnie, jednolicie ciemno upierzone.

Orzeł przedni słynie nie tylko ze swego piękna, ale też z siły, zwinności i waleczności. Chociaż jest nieco mniejszy od bielika, potrafi chwytać większe i szybsze ofiary np. lisy, zające czy kozice. W locie aktywnym osiąga do 160 km/h, a pikując w dół – do 320 km/h, co stawia go na 2 miejscu w prędkości lotu po sokole wędrownym.

Szybujący po niebie orzeł to odwieczny symbol dzikości, wolności i otwartych przestrzeni. Jednak do polowań wybiera nie tylko otwarte łąki czy pastwiska. W Polsce ptak ten często przebywa w gęstych lasach, gdzie mimo swoich wielkich rozmiarów (rozpiętość skrzydeł do 2,25 m) skutecznie poluje na ptaki i ssaki leśne. W srogie zimy nie gardzi też padliną np. martwym dzikiem.