Informacja dla osób podróżujących do Pakistanu, Syrii Kamerunu, Afganistanu, Gwinei Równikowej, Etiopii, Iraku, Izraela, Somalii i Nigerii

Informacja dla osób podróżujących do Pakistanu, Syrii Kamerunu, Afganistanu, Gwinei Równikowej, Etiopii, Iraku, Izraela, Somalii i Nigerii w odniesieniu do poliomyelitis (Informacja opracowana na podstawie materiałów WHO z maja 2014 r.) 5 maja 2014 r. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała komunikat, w którym określiła transgraniczne rozprzestrzenianie się dzikiego wirusa polio w roku 2014 jak wydarzenie nadzwyczajne stanowiące międzynarodowe zagrożenie dla zdrowia publicznego. WHO podkreśla, że obecna sytuacja może skutkować niepowodzeniem w prowadzonym od lat ogólnoświatowym programie mającym na celu całkowitą eradykację poliomyelitis na całym świecie. W związku z powyższym, przed podróżą do Pakistanu, Kamerunu i Syrii, z zamiarem pobytu powyżej 4 tygodni w tych państwach, zaleca się: posiadanie aktualnego szczepienia przeciwko poliomyelitis, które zostało przeprowadzone nie dawniej, niż na 12 miesięcy przed planowanym terminem opuszczenia jednego z trzech wymienionych wyżej państw szczepienie powinno zostać udokumentowane w Międzynarodowej Książeczce Szczepień (ang. International Certificate of Vaccination), stanowiącej dowód szczepienia. W przypadku braku aktualnego szczepienia, władze Pakistanu, Kamerunu lub Syrii mogą, w związku z wymogami WHO, oczekiwać wykonania szczepienia przed opuszczeniem terytorium raju w stosunku do osób przebywających na ich terytorium powyżej 4 tygodni. Z kolei przed podróżą do Afganistanu, Gwinei Równikowej, Etiopii, Iraku, Izraela, Somalii oraz Nigerii, z zamiarem pobytu powyżej 4 tygodni w jednym z wyżej wymienionych krajów, zaleca się posiadanie dokumentu poświadczającego wykonanie szczepienia przeciwko poliomyelitis, które zostało przeprowadzone nie dawniej, niż na 12 miesięcy przed planowanym terminem opuszczenia jednego z siedmiu wymienionych wyżej państw. Informacje nt. choroby Poliomyelitis (inne nazwy to: ostre nagminne porażenie dziecięce, wirusowe zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego, choroba Heinego – Medina) jest wysoce zakaźną chorobą wywoływaną przez enterowirus, który jest zaraźliwy szczególnie dla dzieci poniżej 5 roku życia, ale zachorować może każda niezaszczepiona osoba, bez względu na wiek. Zakażenie następuje drogą pokarmową lub kropelkową przez styczność z zakażonym lub chorym człowiekiem, przedmioty i żywność lub wodę skażone wydzielinami z gardła lub kałem. Zakażenie wirusem może przebiegać w postaci bezobjawowej (ale osoba zakażona jest nosicielem i może zakażać inne osoby) bądź mogą towarzyszyć mu niecharakterystyczne objawy takie jak: gorączka, zmęczenie, ból głowy, wymioty, sztywność karku, bóle kończyn. Zakażenie może mieć również ciężki przebieg, z porażeniem wiotkim, które obejmuje poszczególne grupy mięśni kończyn lub tułowia. Porażenia te są przeważnie niesymetryczne, mogą dotyczyć obu kończyn dolnych lub górnych, a czasem 4 kończyn jednocześnie. Niedowłady mają zwykle charakter trwały. Dodatkowo wśród osób, u których choroba przebiega z porażeniem, w ok. 10% dochodzi do zgonu. Znane są 3 typy wirusa polio i wszystkie mogą powodować porażenia. Aktualnie z przypadków zakażeń przebiegających z porażeniem najczęściej izolowany jest typ dziki WPV1. Nie istnieje skuteczne leczenie poliomyelitis. Największe znaczenie ma zapobieganie zakażeniom poprzez stosowanie szczepień ochronnych. U dzieci w Polsce, zgodnie z aktualnym Programem Szczepień Ochronnych (PSO) stosuje się 4 dawki szczepionki. Pierwsze dwie dawki, zawierające wirusa inaktywowanego (zabitego), podawane są w 1 roku życia w postaci iniekcji (tzw. Szczepionka IPV). Trzecia dawka stanowiąca uzupełnienie szczepienia podstawowego podawana jest w 2 roku życia (również IPV w formie iniekcji). Czwarta dawka, stanowiąca szczepienie przypominające, jest stosowana w populacji dzieci w 6 roku życia – w postaci doustnej szczepionki zawierającej żywego wirusa (OPV). Podczas pobytu w rejonach, w których notowane są przypadki poliomyelitis, należy pamiętać o zachowaniu następujących ogólnych zasad: spożywać jedynie potrawy poddane obróbce termicznej (gotowanie, pieczenie, smażenie, duszenie), spożywać jedynie pasteryzowane produktu nabiałowe (np. mleko), spożywać owoce i warzywa jedynie po wcześniejszym umyciu ich niezanieczyszczoną wodą, nie spożywać (nie kupować) potraw z ulicznych straganów, nie spożywać sosów, sałatek i surówek przygotowanych z surowych produktów, nie spożywać mięsa pochodzącego od dzikich gatunków zwierząt np. małp, nietoperzy, itp., pić wodę jedynie przegotowaną, ewentualnie napoje butelkowane (jedynie butelki oryginalnie zamknięte), bezpieczne jest spożywanie kawy, herbaty, pasteryzowanego mleka, nie spożywać lodów przygotowanych na bazie soków i wody (sorbetów), unikać picia wody z kranu i innych otwartych źródeł, oraz nie stosować kostek lodu wytworzonych z wody zanieczyszczonej, przestrzegać higieny osobistej, w tym często myć ręce, szczególnie przed spożywaniem i przygotowywaniem posiłków, po wyjściu z toalety, po zmianie pieluch, po kichaniu, kaszlu; unikać dotykania rękoma okolic ust, oczu i nosa; zakrywać usta i nos podczas kichania i kaszlu; unikać kontaktu ze zwierzętami; unikać kontaktu z chorymi osobami. Więcej informacji na temat tej choroby znajduje się na oficjalnych stronach: Światowej Organizacji Zdrowia http://www.who.int/en/ Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób w Atlancie http://www.cdc.gov/ Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób http://www.ecdc.europa.eu/en/Pages/home.aspx W razie zachorowania w trakcie pobytu należy natychmiast poprosić o pomoc lekarską, zaś w przypadku wystąpienia niepokojących objawów chorobowych po powrocie z ww. rejonów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, informując o przebytej podróży. W celu uzyskania informacji o innych chorobach zakaźnych występujących w tych krajach należy przed wyjazdem do tych krajów skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny chorób tropikalnych, najlepiej nie później niż 4 - 6 tyg. przed planowaną podróżą. Pozwoli to na przyjęcie zalecanej przez lekarza profilaktyki. Informacje dotyczące bezpieczeństwa w ww. państwach znajduje się na stronie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w zakładce "Polak za granicą".