Historia Cafe Maleńka

Piękne i prawdziwe wspomnienia:) Łza się w oku kręci.

Pamiętam te czasy. Miejsce spotkań młodzieży głównie licealistów, pamiętam roczniki 73-77. Maleńka podupadła po otwarciu baru Orzeł i wyjeździe z Grajewa młodzieży tych roczników.

Pięknie Pani pisze. Prawdziwie

Dziękuję, dzięki takim felietonom wspomnienia wracają.

Czytam i jakby czas na chwilę się zatrzymał.

Chodziłam tam, porównałabym to miejsce do obecnego Piecucha, po wejściu wciągał cię klimat, którego nie było gdzie indziej...:)
Pozdrowienia dla tych, którzy pamiętają!

Bar Orzeł to dzisiejszy Rossman - szkoda, że tych miejsc już nie ma

I ja pamiętam to miejsce.Teraz niszczeje.Przyjemna dla ducha historia

Czasy młodości, wchodzenia w dorosły świat zawsze są mile wspominane, cudowny okres, i cudowne miejsce spotkań!

Za komuny ludzie mieli pieniądze to i były miejsca gdzie wyjść . Teraz nie mamy kasy to i wychodzić nie ma za co.

Takie miejsce bardzo sympatyczne i miłe było w Szczuczynie w klubie przy ulicy Łomżyńskiej, gdzie obecnie otwarte jest przedszkole i biblioteka.Nie było tam pięknych stylowych mebli tylko skromne krzesełka, spotykała się tam dorosła młodzież na kawie i rozmowach co się wydarzyło, były dyskoteki. Miło wspominam te czasy, w kiosku były przepyszne słodycze, których nie można było kupić w sklepach.Brakuje tego miejsca, bo dziś wszyscy zamykamy się w domu przy komputerze

Fajnie napisane,ja też tam bywałem -rocznik 76

Miło, że ktoś pamięta jeszcze o tym pubie.Ja także tam bywałam ze znajomymi i mam w głowie wiele wspomnień

Wzruszyłam się! Dzięki za przypomnienie Maleńkiej :-)

GrajEwo.
Być może dlatego że właścicielka Piecucha brała czynny udział w tworzeniu klimatu w "Maleńkiej".
To były czasy. Ech.

Cofnę się o kilka lat. Być może nie w tym samym miejscu ale również przy ul. Wojska Polskiego w latach 60-ych ubiegłego stulecia funkcjonowała kawiarenka /nazwy nie pamiętam/, której właścicielem była Sp-nia Inwalidów w Szczuczynie. Właśnie tu, poza dworcem PKP w zorganizowanych świetlico-poczekalniach dla młodzieży uczącej się i dojeżdżającej, spotykała się miejscowa młodzież. Klimatu i atmosfery tego miejsca i tamtych lat, nikt i nic nie jest w stanie oddać. Bo kto pamięta kawę parzoną w szklankach wodą zagotowaną w czajniku na kuchence elektrycznej? Kto pamięta te długie jesienne wieczory spędzane w atmosferze koleżeńskości, przyjażni, czasami młodzieńczych miłosnych uniesień? Prahistoria? Być może, ale dla mnie to najmilsze wspomnienia, wspomnienia tego co już nigdy nie wróci. Pozdrawiam Elę, pracownicę /kelnerkę/ tej kawiarenki.

Niestety lata płyną, czas biegnie nieubłaganie. Ówczesna młodzież dorosła i żyje innymi sprawami - codziennością. Warto jednak czasami się zatrzymać i wrócić myślami do młodości i takich miejsc, przypomnieć dawnych znajomych i własne młodzieńcze spojrzenie na świat. To było inne pokolenie, nasze pokolenie. Czasem żałuję, że tamte czasy minęły bezpowrotnie - pozostały tylko wspomnienia. Dziś ludzie prowadzą inne życie, pogoń za pieniądzem i nie wiadomo czym. Moim zdaniem to zła droga, wróćcie myślami do tamtych czasów i przypomnijcie sobie co wtedy było najważniejsze, to ludzie byli ważni a nie dzisiejszy pęd bez celu.
Pozdrawiam roczniki 72-78

Do realnie
Nasze roczniki były bez kasy też i przy jednym piwku albo kawie siedziały czasem dwie osoby i trwało to co najmniej godzinę. Rozmawiało się, umawiało ze znajomymi. Nie było internetu i kontakt ze znajomymi był w realu. Zmieniły się czasy i większość siedzi w domu i narzeka :)

72 rządzi

malenka cafe? hmm a co to były za czasy jak istniała Kawiarnia Sarenka?

A moze ktoś z Was pamieta kawiarnię z lat 60-tych, też funkcjonowała kilka lat 70-tych na Wojska Polskiego 9, a ubikacja była w podwórku. Przeniesiono ten lokal pózniej 200 metrów dalej w nowo wybudowanym budynku i była to Sarenka, obecnie sklep meblowy.

roczniki 76 i 77 wcale nie były gorsze.Miło jest przypomnieć tamte lata.Dzięki

A kto pamięta klubo- kawiarnię przy ul.Wojska Polskiego(białostockiej) były to kata sześćdziesiąte wchodziło się po schodkach, tam można było pograć z przyjaciółmi w szachy,warcaby,karty i poczytać prasę która zamocowana była w takim kijku i wisiała na stojaku.Tam spotykała się młodzież aby posłuchać muzyki.O ile pamiętam była to klubo kawiarnia "Ruch"
a prowadziła ją siostra Leszka Surowskiego (nazwiska nie pamiętam)Nie było bójek,alkoholu i narkotyków.
Być może w którymś felietonie o tym magicznym miejscu wspomni nasz kolega Antoni Czajkowski.( lokalizacja klubu znajdowała się w okolicach obecnego Banku i sklepu z pieczywem).

To była świetlica z takim kantorkiem gdzie można było nabyć herbatę, kawę i ciasteczka to było na przeciw Maleńkiej to jest budynku państwa Gąsiewskich

Fajne miejsce to było.Miło,że ktoś je jeszcze pamięta

Takie drobiazgi są najcenniejsze. :))

Pozdrawiam wszystkich chodzących do Cafe Maleńka, moje wspomnienia również wiążą się z tamtym miejscem- cudowne wspomnienia,wspaniali ludzie, prawdziwe życie :)

To nie miejsca sie zmienily tylko ludzie i nie tylko w Grajewie , ale wszedzie,takie nastaly czasy.

Uzupełnienie do komentarza ABC.W tej klubo-kawiarni w pewnym okresie kierowniczką była p.Poliksa Regina.

"GrajEwo. Być może dlatego że właścicielka Piecucha brała czynny udział w tworzeniu klimatu w "Maleńkiej". To były czasy. Ech.
Napisał: też z '72 " - to chyba żart.