TROCHĘ PUCHAROWEJ HISTORII…
Od zawsze panuje opinia, że „puchar rządzi się swoimi prawami”. W tych rozgrywkach niezwykle często zawodzą faworyci a zwyciężają zespoły uznawane za słabsze.
Rywalizacja o Puchar Polski często błędnie jest traktowana jako ta o mniejszej randze niż zmagania ligowe. Tymczasem triumf w okręgowych rozgrywkach jest przecież przepustką do rywalizacji w centralnej fazie gry o Puchar Polski i często w historii tych rozgrywek zespoły z niższych lig odnosiły spore sukcesy zapisując się w historii polskiego futbolu. W teorii gra w Pucharze Polski dla każdych – nawet tych maluczkich klubów – może być przepustką do… europejskich pucharów. Fantazja? Starsi kibice na pewno doskonale pamiętają mecze LECHII Gdańsk z JUVENTUSEM Turyn na początku lat 80-tych, po tym gdy gdańszczanie zdobyli Puchar Polski jako ówczesny trzecioligowiec.
Dokładnie 28 sierpnia 1960 roku rozpoczęły się rozgrywki w sezonie 1960/1961 – pierwszym według systemu jesień – wiosna wprowadzonego zamiast dotychczasowego wiosna – jesień. W 1960 - ostatnim sezonie rozgrywanym według starego systemu WARMIA wywalczyła awans do ligi okręgowej – wówczas był to trzeci poziom rozgrywek krajowych. Nasz zespół osiągnął awans zajmując trzecie miejsce w rozgrywkach A klasy i zdobywając 16 punktów. Przed WARMIĄ uplasowały się WIGRY Suwałki i POGOŃ Łapy. Oprócz awansu nasz zespół wygrał nieoficjalne rozgrywki będące namiastką nierozgrywanych w latach 1957-1960 edycji okręgowego Pucharu Polski. WARMIA pokonała w finale rozgrywanym w Łapach tamtejszą POGOŃ 5:4 po bramkach Jerzego Mołczanowskiego, Kazimierza Kwiatkowskiego, Aleksego Golubiewskiego i zwycięskiej - Stanisława Sobczyka. Niestety nie wiadomo kto strzelił czwartego gola w tym meczu. WARMIA wystąpiła w następującym składzie: Jerzy Pleban – Jarosław Kwapisz, Ryszard Rafałko, Aleksy Golubiewski, Alojzy Kostecki – Jan Zawistowski, Stefan Wierzbicki, Zygmunt Samełko – Stanisław Sobczyk, Kazimierz Kwiatkowski, Jerzy Mołczanowski. Trenerem zespołu był Mikołaj Chmielarski.
W 1961 roku wznowiono rozgrywki o Puchar Polski w ramach Białostockiego OZPN.
Pierwszy sukces w oficjalnych pucharowych rozgrywkach WARMIA odniosła w sezonie 1964/65. Oprócz udanych występów w lidze WARMIA znakomicie zaprezentowała się w okręgowym Pucharze Polski. Grajewianie kolejno eliminowali: STRZAŁĘ Nowa Wieś Ełcka 17:1, WISSĘ Szczuczyn 4:1, MAZURA Ełk 3:2 i WŁÓKNIARZA Białystok 5:3. WARMIA po rozgromieniu w półfinale ŁKS Łomża aż 7:1 dotarła do finału tych rozgrywek w którym zmierzyła się 6 września 1964 roku w Białymstoku przy ul. Jurowieckiej z PUSZCZĄ Hajnówka. W niesamowicie emocjonującym meczu grajewianie przegrali 3:5 po dogrywce (3:3 w regulaminowym czasie), choć po 23 minutach prowadzili 3:0 po bramkach Mołczanowskiego, Sztachańskiego i Golenia. Do przerwy było 3:2 dla WARMII, w regulaminowym czasie gry 3:3. Ambitni piłkarze PUSZCZY w dogrywce dwa razy pokonali Pankratiewa i wygrali 5:3. Skład WARMII z finałowego meczu: Eugeniusz Pankratiew - Kazimierz Zalewski, Marian Górski, Aleksy Golubiewski, Jerzy Rybicki, Ryszard Rafałko, Zygmunt Samełko, Ryszard Szymkiewicz, Ireneusz Sztachański, Stanisław Goleń, Jerzy Mołczanowski. Trenerem zespołu był Zenon Borawski. Oprócz wymienionych w składzie WARMII występowali też: Ziółkowski, Dauksz, Główczyński, Kowalewski, Warszawski, Dawidowski i Mroczek.
Jako finalista okręgowych rozgrywek pucharowych WARMIA awansowała do centralnej fazy zmagań o Puchar Polski. W pierwszej rundzie los przydzielił naszym piłkarzom zespół WARSZAWIANKI Warszawa. 20 września 1964 roku w Grajewie po zaciętym meczu i dogrywce wygrała WARMIA 3:2 a bramki zdobyli: Ireneusz Sztachański (dwie – 32’ i 105’) i Stanisław Goleń – 55’. Dla WARSZAWIANKI gole zdobyli: Zwierzyński w 28 minucie i Stykowski w 75 min. Spotkanie obejrzało ok. 2000 widzów. Do przerwy lekką przewagę posiadała WARMIA. W drugiej połowie to warszawianie stworzyli sobie więcej klarownych sytuacji do zdobycia bramek, ale znakomicie bronił Eugeniusz Pankratiew. W dogrywce górą byli ofiarnie i z poświęceniem grający grajewianie. W kolejnej rundzie 14 października 1964 roku grajewianie spotkali się na własnym boisku ze swoją imienniczką z Olsztyna – WARMIĄ Olsztyn. Do przerwy prowadzili olsztynianie 3:0, ale w drugiej połowie ambitna postawa WARMII doprowadziła do wyniku 2:3 (bramki Mołczanowskiego i Sztachańskiego). Porażka zakończyła przygodę WARMII z rozgrywkami pucharowymi, ale nie umniejszyła osiągnięcia grajewskich piłkarzy, które w powojennej historii na wiele lat pozostało jednym z największych sukcesów.
Oto lista zdobywców okręgowego Pucharu Polski w latach 1950-1976, gdy Grajewo należało administracyjnie do ówczesnego województwa białostockiego.
1950 -KOLEJARZ Łapy
1951 -Nie rozgrywano
1952 -KOLEJARZ Łomża
1953 -GWARDIA Białystok
1954- GWARDIA Białystok
1955 -GWARDIA Białystok
1956 -GWARDIA Białystok
1957 -Nie rozgrywano
1958- Nie rozgrywano
1959 -Nie rozgrywano
1960 -Nie rozgrywano
1961 -GWARDIA Białystok
1962 -MAZUR Ełk
1963 -PUSZCZA Hajnówka
1964 -PUSZCZA Hajnówka
1965 -MAZUR Ełk
1966 -ŁKS Łomża
1967 -MAZUR Ełk
1967/1968 -MAZUR Ełk
1968/1969 -WIGRY Suwałki
1969/1970 -WIGRY Suwałki
1970/1971 -WŁÓKNIARZ Białystok
1971/1972 -WŁÓKNIARZ Białystok
1972/1973 -WŁÓKNIARZ Białystok
1973/1974 -WŁÓKNIARZ Białystok
1974/1975 -JAGIELLONIA Białystok
1975/1976 -JAGIELLONIA Białystok
Uwaga: w latach 1950 – 1967 rozgrywki toczone były w systemie wiosna-jesień a od sezonu 1967/68 nastąpiła zmiana na obecnie funkcjonujący system jesień – wiosna.
W latach 1976 – 1996, w okresie podziału administracyjnego na 49 województw WARMIA rywalizowała w rozgrywkach pucharowych na szczeblu ówczesnego województwa łomżyńskiego.
Na kolejny triumf w Pucharze Polski grajewscy kibice musieli sporo poczekać.. W sezonie 1977/1978 nasz zespół po raz pierwszy w historii Klubu zdobył okręgowy Puchar. W pierwszej rundzie WARMIA wygrała w Goniądzu z BIEBRZĄ 9:0 po bramkach Krzysztofa Dąbrowskiego 51’, 80’, Andrzeja Neumana 50’, 60’, Andrzeja Rutkowskiego 25’, Andrzeja Mizińskiego 35’, Zbigniewa Rzeniewicza 38’, Zdzisława Lichoty 60’ i Jerzego Zamajtysa 70’. W drugiej rundzie nasz zespół doznał klęski w Szepietowie przegrywając 2 listopada 1977 roku ze SPARTĄ aż 0:6. Ze względu na występ nieuprawnionego zawodnika w zespole SPARTY grajewianie wygrali jednak ten mecz walkowerem. W rozegranym 16.11.1977 roku półfinale rozgrywek WARMIA pokonała w Grajewie ŁKS Łomża 1:0 po bramce Krzysztofa „Kiełka” Dąbrowskiego w 15 minucie.
1 maja 1978 roku w finale rozgrywek nasz zespół w Łomży pokonał SMOLNIKI Stawiski 3:1 i zdobył „łomżyński” puchar.
01.05.1978 Łomża
WARMIA Grajewo – SMOLNIKI Stawiski 3:1 (1:1)
Bramki: Krzysztof Dąbrowski 40’, 80’, Zdzisław Lichota 65’ – Jan Stankiewicz
WARMIA: Władysław Skrajnowski – Kazimierz Kłos(70’ Andrzej Sokołowski), Jerzy Zamajtys, Andrzej Neuman, Zbigniew Rzeniewicz – Krzysztof Dąbrowski, Zdzisław Lichota, Romuald Wierzbicki – Andrzej Miziński, Lech Golubiewski , Andrzej Rutkowski
Trenerem WARMII był nieżyjący już Ireneusz Sztachański.
fot. nr 1
W górnym rzędzie od lewej: Zdzisław Jankowski (działacz Klubu), Romuald Wierzbicki, Krzysztof Mioduszewski, Andrzej Sokołowski, Lech Golubiewski, Andrzej Rutkowski, Andrzej Neuman, Zbigniew Rzeniewicz, Ireneusz Sztachański, Krzysztof Dąbrowski
W dolnym rzędzie od lewej: Roland Antropik, Kazimierz Kłos, Jerzy Zamajtys, Władysław Skrajnowski, Zdzisław Lichota, Mirosław Rzeniewicz
Wysoka stawka spotkania sprawiła, że mecz stał na słabym poziomie. Gra była nerwowa, mnożyły się niecelne podania. Zespół ze Stawisk walczył ambitnie, ale i ostro, obejmując prowadzenie po strzale Stankiewicza, WARMIA wyrównała po celnym trafieniu Dąbrowskiego. Po przerwie grajewianie przejęli inicjatywę, dokumentując ją dwoma kolejnymi golami. Po spotkaniu prezes OZPN Aleksy Iwaniuk wręczył kapitanowi zwycięskiej jedenastki – Jerzemu Zamajtysowi puchar i dyplom.
W centralnej fazie rozgrywek WARMIA trafiła na rezerwy warszawskiej LEGII. 30 lipca 1978 roku w Grajewie WARMIA przegrała z LEGIĄ II 1:7 po bramce Lecha Golubiewskiego w obecności 1500 widzów.
30.07.1978 Grajewo, Stadion Miejski
WARMIA Grajewo – LEGIA II Warszawa 1:7 (0:2)
Bramki: Lech Golubiewski – Mączyński (2), Witold Sikorski (2), Gawlas, Kamiński, Wrona
WARMIA: Skrajnowski – Z.Rzeniewicz, Neuman, Zamajtys, Kłos – Lichota, Dąbrowski, Miziński, Rutkowski – Golubiewski, Wierzbicki
Przez wiele kolejnych sezonów WARMII nie udawało się dotrzeć do finału rozgrywek pucharowych. W sezonie 1988/1989 finał odbył się w Grajewie, ale bez udziału WARMII.
Ze względu na obchody 65-lecia istnienia klubu władze związkowe powierzyły organizację finału właśnie dla naszego miasta. 14 czerwca 1989 roku w Grajewie odbył się finał rozgrywek o Puchar Polski na szczeblu woj. łomżyńskiego. W finale zmierzyły się drużyny ŁKS Łomża i GROMU Czerwony Bór. Wygrał ŁKS 1:0, ale oba zespoły narzekały na fatalną nawierzchnię grajewskiego boiska, która pomimo starań gospodarzy polegających na podlewaniu i wałowaniu zupełnie nie odpowiadała randze imprezy. „Gazeta Współczesna” pochwaliła organizację meczu pisząc: „mecz rozegrano w bogatej oprawie. Wokół boiska ustawiono stoiska gastronomiczne i handlowe. Sam mecz nie był ciekawy, stał na przeciętnym poziomie i nie dostarczył zbyt wielu emocji zebranym kibicom. Więcej braw od piłkarzy zebrał występ zespołu pieśni i tańca „GRAJEWIANIE”.
Poniżej lista zdobywców okręgowego Pucharu Polski w latach 1976-1995, gdy Grajewo należało administracyjnie do ówczesnego województwa łomżyńskiego.
1976/1977 -ŁKS Łomża
1977/1978 -WARMIA Grajewo
1978/1979 -OLIMPIA Zambrów
1979/1980 -OLIMPIA Zambrów
1980/1981 -ORZEŁ Kolno
1981/1982 -OLIMPIA Zambrów
1982/1983 -GROM Czerwony Bór
1983/1984 -OLIMPIA Zambrów
1984/1985 -GROM Czerwony Bór
1985/1986 -OLIMPIA Zambrów
1986/1987 -GROM Czerwony Bór
1987/1988 -GROM Czerwony Bór
1988/1989 -ŁKS Łomża
1989/1990 -ŁKS Łomża
1990/1991 -ŁKS Łomża
1991/1992 -OLIMPIA Zambrów
1992/1993 -ŁKS Łomża
1993/1994 -OLIMPIA Zambrów
1994/1995 -OLIMPIA Zambrów
1995/1996 -ŁKS Łomża
1996/1997 -OLIMPIA Zambrów
Po kolejnej administracji Grajewo należało już do obecnego województwa podlaskiego.
Następne zwycięstwo w finale WARMIA odniosła dopiero w 2002 roku. Po pokonaniu POLONII Raczki 4:0, NARWI Choroszcz 5:1 i WŁÓKNIARZA Białystok 3:1 w półfinale rozgrywek grajewianie pokonali HETMANA Białystok 5:2. W rozegranym 19 czerwca 2002 roku na grajewskim stadionie finale WARMIA znokautowała LZS Narewka aż 7:2.
19.06.2002 Grajewo, Stadion Miejski
WARMIA Grajewo – LZS Narewka 7:2 (6:1)
Bramki: 1:0 Paweł Sobolewski 8’, 2:0 Paweł Sobolewski 9’, 2:1 Daniel Szemiot 21’, 3:1 Piotr Tyszkiewicz 23’, 4:1 Piotr Tyszkiewicz 30’, 5:1 Ireneusz Piwko 37’, 6:1 Łukasz Żukowski 40’, 7:1 Dariusz Jurczak 88’, 7:2 Dariusz Petruk 88’
WARMIA: Przemysław Masłowski – Tomasz Dębkowski, Arkadiusz Piwko, Przemysław Kołłątaj, Ireneusz Piwko – Piotr Wojnowski (61’ Sławomir Głębocki), Paweł Sobolewski (63’ Piotr Grabowski), Piotr Zajączkowski (56’ Dariusz Jurczak), Sławomir Włodkowski – Łukasz Żukowski (63’ Radosław Guzowski), Piotr Tyszkiewicz
fot. nr 2
Na zdjęciu w górnym rzędzie od lewej: Krzysztof Piekarski (opieka medyczna), Ireneusz Piwko, Dariusz Jurczak, Arkadiusz Piwko, Piotr Tyszkiewicz, Mirosław Tadeusz Purzeczko (prezes Zarządu i generalny sponsor Klubu), Łukasz Żukowski, Radosław Guzowski, Jan Leszczyński (kierownik drużyny), Grzegorz Gilejsza, Przemysław Kołłątaj, Łukasz Kozikowski, Tomasz Dębkowski, Zbigniew Kieżun (trener)
W dolnym rzędzie od lewej: Przemysław Masłowski, Piotr Wojnowski, Lech Sawicki, Sławomir Włodkowski, Piotr Grabowski, Sławomir Głębocki, Paweł Sobolewski, Piotr Zajączkowski, Radosław Sobolewski, Grzegorz Łojewski, Robert Wilczyński, Kamil Kołpak
Zwycięstwo w finale było dla WARMII promocją do fazy centralnej rozgrywek, w której WARMIA zmierzyła się z ŁKS Łódź w meczu o którym do dziś starsi kibice opowiadają z uznaniem. 28 sierpnia 2002 roku na stadionie w Grajewie około 1500 widzów obejrzało emocjonujące spotkanie, w którym prowadzenie dla ŁKS po błędzie obrony zdobył Cezary Czpak w 18 minucie. WARMIA po przerwie zagrała znakomicie i choć nie wykorzystała wielu doskonałych sytuacji to w końcu wyrównała po strzale głową Piotra Tyszkiewicza w 89 minucie. Dogrywka nie przyniosła rozstrzygnięcia i doszło do serii rzutów karnych. Niestety, nasi piłkarze byli nieskuteczni i gorzej wykonywali „jedenastki”. Nie trafili dwaj najlepsi zawodnicy – Paweł Sobolewski i Piotr Tyszkiewicz.
28.08.2002 Grajewo, Stadion Miejski
WARMIA Grajewo – ŁKS Łódź 1:1 (0:1, 1:1 po dogrywce) rzuty karne: 1:4
Bramki: 0:1 Cezary Czpak 18’, 1:1 Piotr Tyszkiewicz 89’
WARMIA: Przemysław Masłowski – Tomasz Dębkowski, Marcin Wincel, Przemysław Kołłątaj (46’ Piotr Wojnowski), Piotr Zajączkowski – Paweł Kapelewski (46’ Tomasz Radziński), Paweł Sobolewski, Krzysztof Brede, Jacek Paczkowski – Łukasz Żukowski, Piotr Tyszkiewicz
Dwa lata później, na 80-lecie Klubu w 2004 roku WARMIA ponownie sięgnęła po okręgowe trofeum. W drodze do finału grajewianie wygrali ze SPARTĄ Augustów 2:0, POMORZANKĄ Sejny 3:1 i ORŁEM Kolno 5:0. W rozegranym w Grajewie finale w obecności około 400 widzów nasi piłkarze zagrali z rezerwami JAGIELLONII Białystok. Wysokie zwycięstwo grajewian powinno być jeszcze wyższe, bo w końcówce meczu trzykrotnie przed utratą kolejnych bramek JAGIELLONIĘ uchroniły słupki bramki.
16.06.2004 Grajewo, Stadion Miejski
WARMIA Grajewo – JAGIELLONIA II Białystok 4:1 (1:0)
Bramki: 1:0 Paweł Surynowicz 11’, 1:1 Tomasz Tupalski 52’, 2:1 Kamil Jackiewicz 63’, 3:1 Paweł Surynowicz 65’, 4:1 Sylwester Janowski (rzut karny) 81’
WARMIA: Sylwester Janowski (83’ Przemysław Masłowski) – Przemysław Kołłątaj, Marcin Wincel, Paweł Waleszczyk (59’ Kamil Jackiewicz), Piotr Zajączkowski (78’ Marcin Arciszewski), Łukasz Połoszczak, Paweł Strózik, Tomasz Walukiewicz, Piotr Grabowski (72’ Radosław Guzowski) – Tomasz Radziński, Paweł Surynowicz
W centralnej fazie rozgrywek nasz zespół trafił na POLONIĘ Warszawa. Na remontowanym wówczas stadionie w Grajewie niemal 1000 osób liczyło na sprawienie niespodzianki, której niestety nie było. WARMIA wyraźnie uległa zespołowi z Ekstraklasy 1:4. Nie był to blamaż – w tej samej rundzie drugoligowa wówczas JAGIELLONIA przegrała 0:2 z IV-ligową OLIMPIĄ Sztum, co było bodaj największą sensacją rozgrywek. POLONIA była wyraźnie lepsza.
fot. nr 3
Stoją od lewej: Zbigniew Andruszkiewicz (kierownik drużyny), Piotr Grabowski, Łukasz Połoszczak, Tomasz Walukiewicz, Przemysław Kołłątaj, Tomasz Radziński, Paweł Strózik, Radosław Guzowski, Przemysław Masłowski, Marcin Arciszewski. W dolnym rzędzie od lewej: Paweł Surynowicz, Jacek Paczkowski, Krzysztof Piekarski (opieka medyczna), Janusz Szumowski (dyrektor Klubu), Piotr Zajączkowski (grający trener), Kamil Jackiewicz, Sylwester Janowski, Marcin Wincel
03.08.2004 Grajewo, Stadion Miejski
WARMIA Grajewo – POLONIA Warszawa 1:4 (0:2)
Bramki: 0:1 Benjamin Imeh 4', 0:2 Piotr Stokowiec 20', 0:3 Benjamin Imeh 48', 1:3 Przemysław Kołłątaj 56', 1:4 Piotr Kluzek 60'
WARMIA: Sylwester Janowski - Marcin Kłosowski, Marcin Wincel,Przemysław Kołłątaj, Mariusz Soska - Paweł Strózik (66' Mateusz Pacholczyk), Łukasz Giermasiński, Maksym Mirva (60' Piotr Grabowski), Jacek Paczkowski - Wojciech Figurski (46' Sebastian Jurok), Tomasz Radziński
Pokonując po drodze SPARTĘ Augustów 2:1, POGOŃ Łapy 3:0 i TURA Bielsk Podlaski 3:1 WARMIA dotarła do kolejnego finału w sezonie 2007/2008. Nasz zespół grający wtedy w III lidze zmierzył się w Supraślu z tamtejszą IV-ligową wówczas SUPRAŚLANKĄ i niestety przegrał 0:1. Mecz nie był popisem naszych piłkarzy. Po słabej pierwszej połowie WARMIA grała dużo lepiej w drugiej, jednak to gospodarze zdobyli gola jak się okazało decydującego o zwycięstwie.
04.06.2008 Supraśl
SUPRAŚLANKA Supraśl - WARMIA Grajewo 1:0 (0:0)
Bramka: 1:0 Radosław Nikołajuk 64’
WARMIA: Krzysztof Gieniusz – Marcin Arciszewski (46’ Daniel Tuzinowski), Łukasz Piłatowski, Radosław Guzowski (76’ Rafał Kozikowski), Ireneusz Piwko (46’ Konrad Kowalko) – Marcin Strzeliński, Grzegorz Juzwa, Maksym Mirva, Adrian Gudewicz (46’ Łukasz Łoszakiewicz) – Sebastian Świerzbiński, Bartłomiej Wierzbicki
Obaj finaliści zakwalifikowali się do fazy centralnej, w której WARMIA zmierzyła się na wyjeździe z GÓRNIKIEM Łęczna. Nasz zespól w starciu z GÓRNIKIEM nie miał wiele do powiedzenia. Strata bramki na początku spotkania ustawiła przebieg gry. Ozdobą meczu był rajd Pawła Górskiego, który popisał się znakomitą indywidualną akcją i minimalnie niecelnym strzałem, po którym otrzymał wielkie brawa od kibiców z Łęcznej. Jednym z wyróżniających się piłkarzy GÓRNIKA w tym meczu był znany później z występów w Ekstraklasie Prejuce Nakoulma.
13.08.2008 Łęczna
GÓRNIK Łęczna – WARMIA Grajewo 2:0 (1:0)
Bramki: 1:0 Paweł Bugała 7’, 2:0 Grzegorz Szymanek 88’
WARMIA: Krzysztof Gieniusz - Daniel Tuzinowski (90' Marcin Ostaszewski), Łukasz Piłatowski, Jakub Dańko, Konrad Kowalko - Marcin Strzeliński, Rafał Gosk, Maksym Mirva (46' Paweł Górski), Tomasz Lewosz - Marcin Arciuch (86' Wojciech Dulgis), Rafał Kozikowski
Niepowodzenie z Supraśla nasz zespół powetował sobie w kolejnej edycji. Po pokonaniu WISSY Szczuczyn 1:0, ORŁA Kolno 3:1 i DĘBU Dąbrowa Białostocka 2:0 w rozegranym w Bielsku Podlaskim finale WARMIA po dogrywce wygrała z miejscowym TUREM 3:1 i zdobyła – jak dotąd – po raz ostatni okręgowy Puchar Polski. Gospodarze zagrali bardzo dobrze i postawili naszemu zespołowi trudne warunki. Dopiero w końcówce meczu TUR nieco opadł z sił i WARMIA zdobyła wyrównanie po ładnej akcji Mirvy i podaniu do Kozikowskiego. W dogrywce zdecydowanie przeważali już grajewianie i to oni zdobyli okręgowy Puchar Polski. Warto zaznaczyć, że był to drugi finał z rzędu osiągnięty przez nasz zespół pod opieką trenera Ryszarda Borkowskiego, który jak dotąd jest jedynym trenerem, który doprowadził nasz zespół dwukrotnie do finału okręgowego Pucharu Polski.
20.06.2009 Bielsk Podlaski
TUR Bielsk Podlaski – WARMIA Grajewo 1:3 (1:1, 1:0)
Bramki: 1:0 Michał Martyniuk 30’ 1:1 Rafał Kozikowski 72’ 1:2 Rafał Kozikowski 96’ 1:3 Maksym Mirva 111’
WARMIA: Krzysztof Gieniusz – Marcin Arciszewski, Kamil Makowski, Łukasz Piłatowski, Konrad Kowalko - Daniel Tuzinowski , Grzegorz Juzwa (91’ Paweł Matysiewicz), Maksym Mirva, Paweł Górski (46’ Tomasz Lewosz) - Rafał Kozikowski (112’ Janusz Jasielczuk), Tomasz Górski (46’ Kamil Randzio)
W rundzie przedwstępnej fazy centralnej rozgrywek WARMIA trafiła na II-ligowego ZAWISZĘ Bydgoszcz. Goście byli zdecydowanym faworytem, ale to nasz zespół odniósł sensacyjne zwycięstwo dzięki cudownej bramce z rzutu wolnego zdobytej przez Rafała Kozikowskiego.
29.07.2009 Grajewo, Stadion Miejski im. Witolda Terleckiego
WARMIA Grajewo – ZAWISZA Bydgoszcz 1:0 (1:0)
Bramki: 1:0 Rafał Kozikowski 41’
WARMIA: Przemysław Masłowski - Marcin Arciszewski (81' Kamil Randzio), Łukasz Piłatowski, Konrad Kowalko, Daniel Tuzinowski - Marcin Strzeliński, Maksym Mirva, Piotr Pawluczuk, Paweł Górski (83' Tomasz Lewosz) - Rafał Kozikowski, Maciej Sobczyk (57' Łukasz Randzio)
Kolejnym rywalem WARMII była II-ligowa POLONIA Słubice. Tym razem nasz zespól uległ rywalowi, przegrywając nieznacznie 1:2. Znów przepiękną bramkę z rzutu wolnego zdobył Kozikowski. Rywale szybko wyrównali, ale WARMIA mogła wyjść na prowadzenie gdy Maciej Sobczyk znalazł się sam na sam z bramkarzem ze Słubic. Niestety, niewykorzystana sytuacja się zemściła i to goście zdobyli zwycięskiego gola.
12.08.2009 Grajewo, Stadion Miejski im. Witolda Terleckiego
WARMIA Grajewo – POLONIA Słubice 1:2 (0:0)
Bramki: 1:0 Rafał Kozikowski 55’, 1:1 Szymon Sidorowicz 57’, 1:2 Amadeusz Kłodawski 72’
WARMIA: Przemysław Masłowski - Marcin Arciszewski , Łukasz Piłatowski, Konrad Kowalko, Daniel Tuzinowski - Tomasz Lewosz (69’ Kamil Randzio), Maksym Mirva, Piotr Pawluczuk, Paweł Górski - Rafał Kozikowski (72' Łukasz Randzio), Mariusz Milczarek (59’ Maciej Sobczyk)
Oto pełna lista zdobywców Pucharu Polski na szczeblu województwa podlaskiego
2000/2001
WIGRY Suwałki
2001/2002
WARMIA Grajewo
2002/2003
JAGIELLONIA Białystok
2003/2004
WARMIA Grajewo
2004/2005
SUPRAŚLANKA Supraśl
2005/2006
RUCH Wysokie Mazowieckie
2006/2007
RUCH Wysokie Mazowieckie
2007/2008
SUPRAŚLANKA Supraśl
2008/2009
WARMIA Grajewo
2009/2010
SOKÓŁ Sokółka
2010/2011
ŁKS 1926 Łomża
2011/2012
ŁKS 1926 Łomża
2012/2013
ŁKS 1926 Łomża
2013/2014
WISSA Szczuczyn
2014/2015
ŁKS 1926 Łomża
2015/2016
ŁKS 1926 Łomża
2016/2017
?????
Od 2009 aż do bieżącego sezonu WARMIA nie osiągała finału okręgowego Pucharu Polski. Środowy mecz jest siódmym finałem naszego Klubu. Czy będzie to szczęśliwa siódemka? Okaże się w środę wieczorem.
Robert Kądzior jest szóstym trenerem w historii naszego Klubu, któremu udało się doprowadzić zespół do finału. Poprzednimi byli:
- Zenon Borawski (1965)
- Ireneusz Sztachański (1978)
- Zbigniew Kieżun (2002)
- Piotr Zajączkowski (2004)
- Ryszard Borkowski (2008,2009)
Z obecnej kadry naszego zespołu aż trzy razy zagrał w finale Marcin Arciszewski (2004, 2008, 2009). Wielka szkoda, że z powodu kary za żółte kartki Marcinowi nie będzie dane zagrać w środowym meczu. Po dwa finałowe występy mają Krzysztof Gieniusz, Maksym Mirva i Rafał Kozikowski. Ten ostatni również nie zagra z powodu żółtych kartek. Jeden mecz w finale zagrał dotąd Kamil Randzio.
Z sześciu rozegranych w historii przez WARMIĘ finałów aż w czterech brały udział dwie osoby wchodzące w skład obecnego Zarządu Klubu – Krzysztof Piekarski, w latach 2002, 2004, 2008 i 2009 pełniący opiekę medyczną nad zespołem oraz niżej podpisany, w tych latach będący dyrektorem Klubu.
W swoim opracowaniu korzystałem z następujących źródeł:
Jerzy Górko „Piłkarskie dzieje Podlasia”
Henryk Pestka „Piłka nożna na ziemi łomżyńskiej w latach 1917 – 1997”
Zdzisław Jankowski – kroniki K.S. WARMIA Grajewo
Wszystkie prawa zastrzeżone
Autor: Janusz Szumowski
http://kswarmiagrajewo.org
http://facebook.com/warmia
piątek, 22 listopada 2024
wtorek, 19 listopada 2024
Bardzo ciekawy i sentymentalny artykuł. Mnie jednak cały czas interesuje nazwa Warmia. Jak to się stało, że klub z serca Podlasia nosi nazwę Warmia?
Klub został założony jako Gimnazjalny Klub Sportowy w Grajewie. Młodzież, chcąc podkreślić swoją polskość, postanowiła nadać klubowi nazwę jednej z polskich krain geograficznych. Wahano się nad Mazurami, ale wybrano Warmię. Stąd Grajewo, leżące od zawsze na Podlasiu, ma drużynę o nazwie Warmia. Warmia Grajewo jest najstarszym klubem na ziemi łomżyńskiej. - Z.Jankowski, kronika klubu
Do Edka i kibiców Warmii. Kiedyś usłyszałem takie wyjaśnienie. W okresie międzywojennym Warmia była na niemieckich Prusach. Polacy mieszkający tam wysyłali dzieci do polskiej szkoły a najbliższa była w Grajewie. Uczniowie tej że szkoły założyli drużynę piłkarską. To tak w skrócie ale myślę .że na stronie klubu będzie coś więcej
taka ciekawostka
6 maja 1934 roku w Prostkach odbył się mecz
Warmia Grajewo - Hitler Jugend Prostki zakończony remisem 1:1
A propos Warmii, kto zna uzasadnienie pochodzenia nazwy Pomorzan Prostki?
W 1924 roku uczeń ówczesnego Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Grajewie Witold Terlecki za zgodą dyrekcji szkoły założył Gimnazjalny Klub Sportowy. W następnym roku klub ten przyjął nazwę Grajewski KS. W wykazie klubów Polskiego Związku Piłki Nożnej w 1929 roku pojawiła się nazwa GRAJEWIANKA a w 1930 roku WARMIA.
Dlaczego akurat taką nazwę przyjął klub z miasta, które jest położone z dala od krainy geograficznej określanej Warmią? Wikipedia podaje: Geneza nazwy klubu jest następująca: w latach 30. XX wieku do grajewskiego gimnazjum uczęszczała młodzież z pobliskich Prostek, które wówczas były na terenie Prus i nosiły nazwę Preutzen. Wielu uczniów z Prostek grało w Gimnazjalnym (później Grajewskim) Klubie Sportowym i chcąc podkreślić swoją polskość (mimo iż mieszkali na terenie Prus) postanowili nazwać klub nazwą jednej z polskich krain geograficznych. I w ten sposób klub przyjął nazwę "Warmia". (koniec cytatu)
Trudno jest polemizować z tą teorią nie mając poważnego oparcia w źródłach historycznych. Na pewno błędnie jest podana niemiecka nazwa Prostek, gdyż nazywały się one Prostken a nie Preutzen. Opisywana przez Wikipedię polskość krainy geograficznej Warmia również budzi wątpliwości. Jeśli prześledzić jej historię, to okazuje się, że swoją nazwę bierze ona od pruskiego plemienia Warmów i aż do 1466 roku była w posiadaniu krzyżackim. Właśnie w 1466 roku Warmia weszła w skład Korony Polskiej i pozostała w granicach I Rzeczypospolitej do 1772 roku. Po I rozbiorze Polski Warmia na długie lata aż do 1945 roku należała do Niemiec tworząc część Prus Wschodnich. Może więc uczniowie z grajewskiego gimnazjum nadając nazwę WARMIA dla swojego klubu sportowego chcieli podkreślić to, że kraina Warmia – choć z niemieckim rodowodem - przez długie lata należała do Polski a w 1920 roku podczas plebiscytu na Warmii, Mazurach i Powiślu cztery warmińskie wsie opowiedziały się za przynależnością do naszego kraju? A może skoro w Ełku istniał klub MASOVIA (łacińska nazwa odwiecznie polskiego Mazowsza – niektóre źródła podają, że to łacińska nazwa Mazur, gdy w rzeczywistości brzmi ona „Masuria”…) to przekorni Polacy nazwali swój klub polską nazwą niemieckiej krainy? Osobiście skłaniam się ku właśnie tej interpretacji nadania nazwy grajewskiemu klubowi. Pozdrawiam!
Jedno jest pewne, że wstyd żeby cokolwiek nazywało się Warmia Grajewo, bo tak ni Polacy chcieli, a Niemczuki. Warmia Grajewo , która nie leży na Podlasiu tylko w północno-wschodniej części Mazowsza, na samym jego końcu. Fluki przenieśli też do nas, do wsi Grajewo powiat ze Szczuczyna i tak pozostał do dziś.
Grajewo od zawsze leżące na podlasiu?! Co za idiotyzmy ktoś tu wypisuje!! Historycznie i geograficznie Grajewo to płn-wch Mazowsze. Wysoczyzna Kolneńska! Dawne księstwo mazowieckie wchłonięte przez Koronę Królestwa Polskiego w 1526 r.
Na Podlasiu odwiecznie to leżały Rajgród i Goniądz!
Na zdjęciu nr 1 3 od lewej to Andrzej Miziński a nie Krzysztof Mioduszewski