Antoni Czajkowski, felieton nr 39 /16 z cyklu „Okruchy wspomnień”

ROZUM NIEPODLEGŁY
 Ludzie! Trzymajcie mnie! – zapewne by wykrzyknął filmowy Pawlak gdyby to usłyszał. W niedawnej rozmowie rozpoczętej od niewinnego „co słychać?” mój rozmówca wspomniał, że w wielu rodzinach w Grajewie są poważne rozdźwięki, uwaga! Nie na tle wychowawczym, nie finansowym, nie obyczajowym tylko… politycznym!!! W zakładowej stołówce „Pfleiderera” ponoć fani byłej partii rządzącej już nie jadają przy jednym stole ze zwolennikami nowego rozdania. Chyba w dzieciństwie nie czytali bajek i nie wiedza, że zawierają rożne mądrości, np. Kubuś Puchatek mówi do Prosiaczka: „Myślenie nie jest łatwe ale można się do niego przyzwyczaić.” I właśnie pod tym hasłem powstał mój felieton na Rocznicę Odzyskania Niepodległości AD 2016.            

           
    Z pokorą przyznaję, że jestem małym „żuczkiem” o tej samej wiedzy jak inni i w przeciwieństwie do rożnych wszystkowielepiejów ani mi w głowie rozsądzanie bieżących sporów politycznych. Jako członek Partii Zdrowego Rozsądku dbam i  myślę, że nie tylko ja aby mi rozum nie zardzewiał. Dla takich świat wygląda na zwariowany. To widać, słychać i czuć – jak śpiewa Kuba Sienkiewicz. Polityka kpi z żelaznych praw logiki, za którymi już tylko psychiatria, podważa reguły społeczne i z tupetem wciska, że to z naszą kiepełe jest nie tak.    

    
      Kto chce niech kabaret przegranych frustratów na szczytach władzy z komediancką pomocą nowych partii - wydmuszek i ruchów odgórnie tworzonych po to żeby, cyt. „było jak przedtem” (kon. cyt.) traktuje poważne. Pewnie i nie dostrzeże sztucznych podziałów w jednoetnicznym narodzie nad Wisłą. Sieroty po instytucjonalnie złodziejskim systemie są wściekli bo im się żerowisko likwiduje,  ale co złego można zarzucić pobratymcom, którzy demokratycznie przegonili od władzy spasione, leniwe koty? W normalnym kraju wolność wyboru jest święta. Każdy stawia na takich, których uważa za właściwych i szanuje wynik. Gdy ktoś zaczyna kopać i gryźć bo nie po jego myśli, to jest takim samym pętakiem czy to poseł, sędzia czy maszynista kolei wąskotorowej. Wybory to nie są wyścigi konne na Służewcu a rozstrzygnięcie o przyszłości Ojczyzny. Nawet nie wiem czy w dawnym ZPW jest stołówka ale wiem, że gdyby książę Adam Czartoryski, wielki patriota i mąż stanu powstał dzisiaj z grobu i zobaczył Polskę, to powtórzyłby to samo, cytuję: „W ciągu mego życia widziałem w kraju tylko dwie partie. Partia polska i antypolska, ludzi godnych i ludzi bez sumienia, tych którzy pragnęli ojczyzny wolnej i niepodległej, i tych, którzy woleli upodlające obce panowanie.” (kon. cyt.)                                                                              
        Słowa Czartoryskiego są jak „szóstka” w Totolotka. Mamy Polaków - Europejczyków tak oświeconych i nowoczesnych, że niektórym aż się policzki rumienią ze wstydu za naszą zaściankowość. Nie wiem dlaczego uważają się za lepszych? Nie przeszkadza im patriotyzm innych nacji, irytuje polski. Mylą go z suflowanym szowinizmem i nienawiścią. Ślepi i głusi na naszą narodowo – katolicką tożsamość, mimo to chcą przewodzić innym Polakom - Europejczykom, dla których hasło „Bóg, Honor i Ojczyzna” nie jest na sprzedaż. Zawrócili w głowie wielu poczciwym ludziom, chyba też nietęgim czytelnikom bajek, bo są dziwnie wielkoduszni dla głosicieli „więcej Europy” i alergicznie reagują na tych, którzy chcą „żeby Polska była Polską” - jak śpiewa Jan Pietrzak. Gdzie te czasy gdy w opolskim amfiteatrze ludzie śpiewali to jednym głosem, jak hymn, na stojąco? Gdy szczerze ich pytam o powody słyszę ściągę z nieżyczliwych Polsce mediów, czasami „zobaczysz co będzie?”, często bezradny bełkot lub „nie, bo nie!”. Zamiast meritum emocje, ale czemu tu się dziwić? Nienawiść przypisywana Zwykłym Polakom zalewa rozum Oświeconych Demokratów, kipi ulicznymi wrzaskami, hasłami i rysunkami gwałcącymi dobre obyczaje, obraża także ludzi inaczej myślących. Preparowane medialne enuncjacje, internetowe pseudo newsy, złośliwe dowcipy i wypowiedzi sztucznie napompowanych autorytetów podejrzanie nieprzyjaznych wobec nowych porządków mielą, że krajem rządzi nieodpowiedzialna ekipa. Nie widzą żadnych pronarodowych intencji, we wszystkim doszukują się złego. Tak jedni Polacy mierzą drugich rządzących swoją miarą i jeszcze życzą im jak najgorzej. Przecież wybierali kogo chcieli więc po co ta piana? I po co to przedszkole? Kto pamięta podwórkowe, dziecięce kłótnie gdy z braku argumentów jeden drugiemu powiedział, że jest głupi? Kiedy nie możesz zarzucić adwersarzowi nic konkretnego a to, o co go oskarżasz nie jest zbyt spektakularne, to przypisz mu negatywne cechy, których nie posiada. Niektórzy, jeszcze w krótkich majteczkach, obsikują nogawki u spodni wybitnego polskiego polityka i wizjonera, mali nawet przy jego niewielkim wzroście. I po co? Czy nie można z kimś się nie zgadzać bardziej godnie? Bez plucia, epitetów czy wyzwisk? Kubuś Puchatek wie swoje, cyt. „Są tacy, co mają rozum, a są tacy co go nie mają, i już.” W takiej zalewie obstrukcji niejeden zamarynował się na amen. To efekt wieloletniej, podprogowej tresury wyboru pomiędzy „obciachem” a „postępem” i zaaplikowanej Narodowi pedagogiki wstydu obarczającej wszystkich za nielicznych. Zaszczepionym taką nowoczesnością wypada podać pod rozwagę słowa poety i myśliciela Jana Polkowskiego: nie ma i nigdy nie powstanie coś takiego jak naród europejski, tak jak nie ma i nie będzie Ogólnoniemca, Ogólnofrancuza czy Ogólnopolaka. Przecież każdy człowiek skądś pochodzi, ma swoje korzenie, tradycję i kulturę .                                                                                                
      Rozgrywanie Polaków Polakami ma u nas długą i podłą tradycję. Głównym kryterium podziałów jest stosunek do dobra wspólnego czyli Ojczyzny. Jest o tym jak wół w dziejach Państwa, czarno na białym o czasach przed upadkiem I Rzeczypospolitej i co z tego? Żeby prawidłowo reagować trzeba znać historię i wiedzieć, że naród jej pozbawiony zamienia się w stado niewolników.    

                                                                                                                     
     Książe Adam Czartoryski miałby dzisiaj powtórkę z okresu Polski przedrozbiorowej. W kraju nad Wisłą dzieją się dziwy nad dziwami. Z dnia na dzień jakieś partie i ruchy społeczne wyskakują w mass mediach jak króliki z cylindra i od razu z pozytywnymi sondażami, chyba nocnymi. Wybory przerżnęli Oświeceniowcy i wrzeszczą, że to koniec demokracji a czy nie dowód, że ma się dobrze, tyle że to koniec koryta? Jak z kosmosu pojawił się ruch - dziwoląg, który w glorii pełnej swobody państwa demokratycznego manifestuje, że cierpi okrutnie na brak (sic!) demokracji. Czy to normalne gdy wobec nieznanej w dziejach katastrofy nie ma zgodnej (!) współpracy pomiędzy obydwoma obozami politycznymi w rozwianiu wszelkich możliwych czy rodzących się wątpliwości? To wymóg nie tylko racji stanu ale i zgody narodowej! Czy to nie rokosz gdy wysoki urzędnik państwowy osadzony na urzędzie z woli parlamentu stawia ponad sejmową ustawę swoje prawnicze widzimisię? Co ma ideologia do poczęcia i kiedy rozpoczyna się życie? Czy najwyższą wartością jest życie czy wola osoby, która je nosi? Po co usuwać religię ze szkół - sprzymierzeńca w wychowaniu obywateli? Czy totalna opozycja nie jest totalną głupotą? Itd, itp, itd, jak w słynnej piosence „Okularnicy”.                                                                                                 
    Wbrew doktrynalnie oburzonym „równiarzom” gorszy sort istnieje, bruździ i ma za nic wielopokoleniowe, upokarzające cierpienie naszych przodków z winy ówczesnych, sprzedajnych. Ile przez nich powstaniowej krwi się przelało? Ile było nieszczęść, mogił, wdów, sierot, łez i biedy? Jesteśmy świadkami groteskowych protestów, demonstracji, wystąpień, kłamstw w zaparte, niedopowiedzeń i mrugania okiem przez niektórych aktorów i artystów rozmieniających swoją legendę za ostatnie drobne. Oprócz mącenia w głowach nic mądrego z tego nie wynika. Ot, taki teatr komediantów i cwaniaków dla naiwnych, których nigdy nie brakuje, aby nakręcać emocje i wyłączyć rozum...      

                                                                                                               
    Drodzy czytelnicy. Tych wszystkich oczywistości nie pojmie rozum uparty lub niewolny. Nie przyjmie sprzedajny. Nie powinno to przesłaniać naszego dnia codziennego. Poza polityką istnieje coś ważniejszego - życie rodzinne. Nie zawziętość i kłótnie a serdeczność i życzliwość jest nam potrzebna. Czy nie wystarczy świadomość, że jeśli rządzący się nie sprawdzą to kartka wyborcza zrobi swoje? W demokracji jest tak, że naród ma taki rząd na jaki zasługuje.                    
     Na tegoroczne Święto Niepodległości życzmy sobie abyśmy - jak mówi młodzież – zajarzyli, nie dawali się podzielić, nie pozwolili rozciągać gumowy ostatnio faszyzm na nasze słuszne aspiracje narodowe, byśmy szli polską drogą. Pielęgnujmy historię naszej polskiej chwały i dumy. Dbajmy o  Rozum Niepodległy! I… czytajmy bajki!                                                                                            
     Na koniec jeszcze jeden cytat: „Gdyby nas nawet setkami tysięcy topiono, wbijano na pale, obdzierano że skóry, pieczone na wolnym ogniu w całej Europie nikt palcem nie ruszy, nikt nie otrząśnie popiołu z cygara.” (kon. cyt.) - Bolesław Prus: Z Kronik Tygodniowych.
     Na zdjęciach Żołnierze Polskich Oddziałów Wojskowych (POW) z okresu walk o odzyskanie Niepodległości z rodziny Janka i Zenka Romanowskich. Zdjęcia Grajewa przypuszczalnie z architekturą z tamtych lat ze zbiorów Marka Mołczanowskiego. Wszystkim Kolegom za cenne zdjęcia i każde zachęcające słowo bardzo dziękuję.                                                                                                       
                                                                           Antoni Czajkowski

Archiwum felietonów